Walenty z Recji

Święty
Walenty z Recji
biskup
Ilustracja
Obraz wotywny w sanktuarium Matki Boskiej Wspomożenia Wiernych w Pasawie (1843).
Data i miejsce urodzenia

w V wieku
na terenie dzisiejszej Holandii

Data i miejsce śmierci

470 lub 475
Maia (Merano)

Czczony przez

Kościół katolicki

Wspomnienie

7 stycznia

Patron

diecezji passawskiej, chorych na reumatyzm i padaczkę

Szczególne miejsca kultu

Passawa

Pielgrzymkowy obrazek (drzeworyt) z 1480, z Rouffach w Alzacji, w National Gallery of Art w Waszyngtonie.

Walenty z Recji (zm. w 470 lub 475 w Maia na granicy z Recją, obecnie Merano we Włoszech) – według tradycji pierwszy biskup Pasawy i krainy Retów, święty Kościoła katolickiego.

Życiorys

O jego życiu niewiele wiadomo. Wspominany jest w Vita S. Severini przez Eugipiusza (+533) oraz przez Wenancjusza Fortunata (+600) w Vita S. Martini, który jako biskup Poitiers poświęcił Walentemu kościół w dolinie górnej rzeki Inn i kolejne na przełęczy Brenner. O czci jaką darzono Walentego (przeniesienie relikwii) świadczy również Arbeo, biskup Freising (+784).

Żywot świętego

Walenty żył w czasach wielkiej wędrówki ludów w V wieku. Pochodził z terenów dzisiejszej Holandii. Około 435 roku przybył do Pasawy. Został wyświęcony przez papieża Leona Wielkiego na biskupa Recji. Obszar jego działania misyjnego obejmował tereny alpejskie, zajmowane niegdyś przez Retów, Pasawę, przełęcz św. Gotarda, Ratyzbonę, Bressanone i Chur, gdzie być może spotkał Lucjusza. Podjął się szerzenia chrześcijaństwa wśród tamtejszych ludów, zwalczając wpływy pogańskie i ariańskie, jednak bez większych sukcesów. Ostatecznie przeniósł się do Pasawy, prowadząc życie wędrownego misjonarza i posłańca wiary. Mało prawdopodobne jest, aby był biskupem w tym mieście. Zmarł ok. 475 a jego ciało pochowane zostało w Zenoburgu pod Meranem.

Kult

Jego relikwie zostały przeniesione w 739 roku do Trydentu (wł. Trento), a stąd do Pasawy w 761 roku, za zgodą ostatniego księcia Bawarii (z rodu Agilolfingów) Tassilo III (+796).

W 1120 lub 1200 roku rzekomo odkryto grób św. Walentego na dziedzińcu katedry w Pasawie. Wydarzenie to było inspiracją napisania żywota świętego przez Anonymusa Passaviensisa, a relikwie przeniesione do nowego grobowca w katedrze.

Patronat

Od czasu przeniesienia relikwii Walenty jest patronem diecezji passawskiej, obok św. Stefana (Szczepana).

Patronuje osobom chorym na reumatyzm i epileptykom, stąd często mylony jest ze św. Walentym (od "Walentynek"). Jest również orędownikiem w czasie zarazy wyniszczającej zwierzęta.

Dzień obchodów

Jego wspomnienie liturgiczne w Kościele katolickim obchodzone jest 7 stycznia. W Pasawie ma rangę uroczystości, a przeniesienie relikwii wspominane jest 4 sierpnia.

Ikonografia

W ikonografii przedstawiany jest z leżącym chorym dzieckiem u stóp lub obok osoby kalekiej.

Zobacz też

Bibliografia

  • Wielka Ilustrowana Encyklopedia Powszechna Wydawnictwa Gutenberga, t. 18, reprint wyd. Kurpisz, Poznań 1995.
  • Erhard Gorys, Leksykon świętych, przeł. Tadeusz Szafrański, wyd. Klub dla Ciebie, Warszawa 2007, s. 471.

Linki zewnętrzne

  • Walenty, biskup Pasawy i krainy Retów na DEON.pl (SJ i Wydawnictwo WAM)
  • Valentin von Rätien - Ökumenisches Heiligenlexikon (niem.)
  • p
  • d
  • e
  • Walenty z Recji (?-475)
  • Vivilo (739-?)
  • Beat (?-753/54)
  • Sydoniusz (753-756)
  • Antelm
  • Wisurich (770-777)
  • Waldrich (777-804/05)
  • Urolf (804/05-806)
  • Hatto (806-817)
  • Reginhar (818-838)
  • Hartwig (840-866)
  • Ermanrich (866-874)
  • Engelmar (875-897)
  • Wiching (898-899)
  • Ryszard (899-902)
  • Burchard (903-915)
  • Gumpold (915-932)
  • Gerard (932-946)
  • Adalbert (946-970/71)
  • Pielgrzym (971-991)
  • Krystian (991-1013)
  • Berengar (1013–1045)
  • Egilbert (1045–1065)
  • Bł.Altmann (1065–1091)
  • Udalryk (1092–1121)
  • Reginmar (1121–1138)
  • Reginbert (1138–1147/48)
  • Konrad Babenberg (1148/49-1164)
  • Rupert I (1164–1165)
  • Albono (1165–1169)
  • Heinrich I von Berg (1169–1172)
  • Theobald (1172–1190)
  • Wolfger von Erla (1191–1204)
  • Poppo z Akwilei (1204–1206)
  • Manegold von Berg (1206–1215)
  • Ulryk II (1215–1221)
  • Gebhard I von Plain (1222–1232)
  • Rudiger z Bergheim (1233–1250)
  • Konrad I głogowski (1250)
  • Berthold von Pietengau (1250–1254)
  • Otto von Lonsdorf (1254–1265)
  • Władysław (1265)
  • Petrus z Wrocławia (1265–1280)
  • Wichard z Pohlheim (1280–1282)
  • Gottfried (1282/83-1285)
  • Bernhard von Prambach (1285–1313)
  • Albrecht II Kulawy (1313)
  • Gebhard (1313–1315)
  • Heinrich von Vienne (1317–1319)
  • Albert II Sachsen-Wittenberg (1320–1342)
  • Gottfried von Weißeneck (1342–1362)
  • Albert III von Winkel (1363–1380)
  • Johann von Scharffenberg (1381–1387)
  • Hermann Digni (1387–1388)
  • Rupert von Jülich-Berg (1388–1390)
  • Georg Hohenlohe (1390–1423)
  • Leonard von Laiming (1423/24-1451)
  • Ulryk z Nußdorf (1451–1479)
  • Georg Hessler (1480–1482)
  • Fryderyk Mauerkircher (1482–1485)
  • Fryderyk von Öttingen (1485–1490)
  • Krzysztof von Schachner (1490–1500)
  • Wiguleus von Marzoll (1500–1517)
  • Ernest Bawarski (1517–1541)
  • Wolfgang von Salm (1541–1555)
  • Wolfgang von Closen (1555–1561)
  • Urban von Trennbach (1561–1598)
  • Leopold (1598–1625)
  • Leopold Wilhelm (1625–1662)
  • Karl Joseph (1662–1664)
  • Wenzeslaus z Thun (1664–1673)
  • Sebastian z Pötting (1673–1689)
  • Johann Philipp Lamberg (1689–1712)
  • Rajmund Ferdynand von Rabatta (1713–1722)
  • Józef Dominik von Lamberg (1723–1761)
  • Józef Maria (1761–1763)
  • Kardynał Leopold Ernest von Firmian (1763–1783)
  • Kardynał Joseph Franz Anton (1783–1795)
  • Thomas Johann Kaspar (1795–1796)
  • Leopold Leonhard (1796–1826)
  • Karl Joseph Freiherr (1826–1839)
  • Heinrich von Hofstätter (1839–1875)
  • Josef Franz von Weckert (1875–1889)
  • Antonius von Thoma (1889–1989)
  • Michael von Rampf (1889–1901)
  • Anton von Henle (1901–1906)
  • Sigismund Felix (1906–1936)
  • Simon Konrad Landersdorfer (1936–1968)
  • Antonius Hofmann (1968–1984)
  • Dr. Franz Xaver Eder (1984–2001)
  • Wilhelm Schraml (2001–2012)
  • Stefan Oster SDB (od 2014)