Bingenli Hildegard

Bingenli Hildegard
Almanya'da bir kilisede asılı duvar tasviri
Kilise Doktoru
Doğum	1098 Bermersheim vor der Höhe, Kutsal Roma Cermen İmparatorluğu
Ölüm	17 Eylül 1179

Azize Bingenli Hildegard (Almanca: Hildegard von Bingen; 1098 – 17 Eylül 1179), Benedikten tarikatına mensup Alman rahibe, yazar, besteci, alfabe mucidi, filozof, hezârfen.

Orta Çağ Avrupası'nın en tanınmış kadın şahsiyetlerinden birisi olan Bingenli Hildegard, yüzyıllardır Roma Katolik Kilisesi tarafında azize olarak tanınmış, 1012'de Papa Benedictus tarafından "Kilise Doktoru" ilan edilmiştir.

Birçok alanda eser vermiş; bitkileri, hayvanları, doğadaki canlı-cansız varlıkları konu alan kitabıyla tarihin ilk kadın doğa bilimcilerinden birisi olmuştur.^[1] Orta Çağ'ın önemli bestecilerinden birisi idi; Ordo virtutum adlı ünlü orotoryoyu bestelemiştir. Lingua Ignota adlı bir yapay dil geliştirmiştir.^[2]

Kaleme aldığı kehanetler, sınırları aşıp Budizm, Hinduizm ve Amerkia yerlilerinin din ritüelleriyle paralellikler taşıması açısından mistizmin önemli eserleri arasında sayılır.^[3] Zamanının ünlü şahsiyetlerine yazdığı günümüze kadar ulaşan 400'ü aşkın mektup, Orta Çağ Avrupası'ndaki güç ilişkilerine ve gündelik hayata ışık tutması bakımından önemlidir.^[3]

Yaşamı

1098 yılında, Bermersheim vor der Höhe'de (bugünkü Almanya'nın Renanya-Palatina eyaletinde bir kasaba) doğduğu kabul edilir. Sponheim hanedanı hizmetinde soylu bir ailenin onuncu çocuğu idi. Rivayete göre henüz üç yaşında havale geçirirken hasta yatağında ilk sanrısını görmüştü. Sanrılarını ailesine anlatmasından sonra anne ve babası onu manastıra teslim etmeye karar verdi ve sekiz yaşındayken (kimi kayıtlara göre 14 yaşındayken) orman içinde bir Benedikten manastırı olan Disibodenberg Manastırına bağışlandı. Böylece başrahibe Jutta'nın yanında eğitim almaya başladı^[4] Sponheim kontunun kızı olan rahibe Jutta da sanrılar görmekte idi ve onun sanrılarını ciddiye alıyordu.^[3] 1136 yılında Jutta'nın ölümünden sonra başrahibe olan Rahibe Hildegard, gördüğü vizyonları bir keşişin yardımıyla kaydetmeye başladı. Kendi ifadesine göre 1141 yılında Tanrı ona gördüklerini yazmasını söylemişti.

Kasım 1147 ile Şubat 1148 arasında Papa III. Eugenius başkanlığında toplanan Trier Sinodu'nda Hildegard'ın vahiy alabilme, "görebilme gücünün" (kehanet yeteneği) kabul edildiğine ve bunları yazabileceğine dair fetva çıkartıldı.^[4] 1141'de yazmaya başladığı ilk kitabı Sicivias (Yolları Bilin)'ı 1151'de tamamlandı.

Bu arada ünü artmış; Hildegard ile öğrenim görmek üzere manastıra birçok kadın gelmişti.^[3] Hildegard, kadın ve erkeklerin birlikte kaldıkları bu manastırdan ayrılıp rahibelerle birlikte kendilerine ait bir başka manastıra geçmeye karar verdi. Mainz başpiskoposu tarafından Bingen yakınlarında bağışlanan arazi üzerindeki henüz tamamlanmamış Ruperstberg Manastırına 1150 yılında taşındı.^[4]

Rupersberg Manastırı’nda yaşamının en verimli yıllarını geçirdi. 1151 yılından itibaren 1158 yılına kadar doğa ve insan vücudu üzerine kaleme aldıkları Doğa Bilgisi (Physica) ve Sağaltım bilgisi (Causae et Curae) başlıkları altında bir araya getirilen eserlerini kaleme aldı.^[4] Vizyonlarını konu alan üçlemesinin ikinci ve üçüncü kitaplarının tamamlanması, müzisyen kimliğiyle yaptığı besteler; bugün hâlâ çözülememiş olan gizli yazı dili (Lingua Ignota) üzerine çalışmaları; döneminin papa, imparator, kardinaller, başpiskoposlar, kontlar gibi önemli şahsiyetlerine yazılmış yüzlerce mektup; Eibin Gen’de, Ruperstberg’e kardeş bir rahibeler manastırının kuruluşu (1164) ve nihayet Trier, Köln, Bamberg ve daha birçok büyük kente yaptığı büyük ayinler hep bu dönemde gerçekleşti.^[4]

17 Eylül 1179'da Rupertsberg Manastırı'nda hayatını kaybetti.

Kaynakça