Explorer 9
Inne nazwy | S-56A | ||
---|---|---|---|
Indeks COSPAR | 1961-004A | ||
Państwo | Stany Zjednoczone | ||
Zaangażowani | NASA | ||
Rakieta nośna | Scout X-1 | ||
Miejsce startu | Wallops Flight Facility | ||
Orbita (docelowa, początkowa) | |||
Perygeum | 635 km | ||
Apogeum | 2581 km | ||
Okres obiegu | 118,38 min | ||
Nachylenie | 38,8° | ||
Mimośród | 0,120936 | ||
Czas trwania | |||
Początek misji | 16 lutego 1961 13:05 UTC | ||
Powrót do atmosfery | 9 kwietnia 1964 | ||
Wymiary | |||
Kształt | kulisty | ||
Wymiary | 3,66 m średnicy | ||
Masa całkowita | 36 kg[1] | ||
|
Explorer 9 – amerykański satelita naukowy będący balonem badającym gęstość atmosfery. Ładunek ten był pierwszym pomyślnie wyniesionym przez rakietę całkowicie na paliwo stałe i pierwszym pomyślnie wyniesionym z poligonu Wallops Island.
Nieudana próba
Satelitę Explorer 9 próbowano wystrzelić wcześniej, jednak z niepowodzeniem. Taką samą rakietę nośną, Scout X-1 wystrzelono 4 grudnia 1960, o godz. 21:14 GMT, również z Wallops Island. Nastąpiła jednak usterka 2. członu rakiety. Satelita na pokładzie tamtej rakiety oznaczany jest S-56, stąd inne oznaczenie Explorera 9 – S-56A. W indeksie COSPAR tę nieudaną próbę oznaczono jako 1960-F17.
Budowa i działanie
Balon Explorer 9 badał gęstość atmosfery. Wykorzystywany był do tego opór aerodynamiczny stawiany przez symetryczną powierzchnię statku. Składał się on z dwóch półkul cienkiej folii aluminiowej połączonych mylarową taśmą. Złożony i pusty balon – umieszczony w rakiecie – miał kształt walca o wymiarach 21,6 na 48,3 cm. Po wystrzeleniu nadmuchany był azotem z butli i odrzucony od ostatniego członu rakiety mechaniczną sprężyną. W środku umieszczono również akumulator ładowany przez ogniwo słoneczne, znajdujące się na powierzchni balonu. Powierzchnię równomiernie pokrywały kropki białej farby (o średnicy 5,1 cm), które miały zapewniać stabilizację temperatury satelity. W balonie znajdował się również nadajnik radiowy na częstotliwości 136 MHz, o mocy 15 mW – uległ awarii po wykonaniu pierwszej orbity uniemożliwiając radiowe śledzenie statku. NASA musiała użyć naziemnej sieci kamer Bakera-Nunna do optycznego śledzenia satelity.
Przypisy
- ↑ Encyclopedia Astronautica podaje 7 kg dla S-56A i 6 kg dla S-56
Bibliografia
- Encyclopedia Astronautica (ang.)
- NSSDC Master Catalog (ang.)
- Space 40 (cz.)
Linki zewnętrzne
- Oryginalna dokumentacja NASA dotycząca eksperymentu wyznaczania gęstości atmosfery satelitą Explorer 9 (ang.)
- Oryginalna dokumentacja techniczna NASA dotycząca kontroli temperatury w Explorerze 9 (ang.)
- p
- d
- e
Lata 50. XX wieku | |
---|---|
Lata 60. XX wieku |
|
Lata 70. XX wieku |
|
Lata 80. XX wieku | |
Lata 90. XX wieku |
|
XXI wiek |
|
Planowane |
|
- Kursywa oznacza misję zakończoną niepowodzeniem