Fokker D.VII
Fokker D.VII w muzeum lotnictwa w Oberschleißheim | |||
Dane podstawowe | |||
Państwo | Cesarstwo Niemieckie | ||
---|---|---|---|
Producent | Fokker | ||
Konstruktor | Anton Fokker | ||
Typ | |||
Konstrukcja | dwupłat o konstrukcji mieszanej – przeważnie drewnianej, podwozie klasyczne – stałe | ||
Załoga | 1 (pilot) | ||
Historia | |||
Data oblotu | styczeń 1918 | ||
Lata produkcji | 1918 | ||
Wycofanie ze służby | 1926 | ||
Liczba egz. | 4300 | ||
Dane techniczne | |||
Napęd | 1 silnik rzędowy 6-cylindrowy BMW IIIa | ||
Moc | 185 KM (136 kW) | ||
Wymiary | |||
Rozpiętość | 8,90 (górny płat) | ||
Długość | 6,95 m | ||
Wysokość | 2,75 m | ||
Masa | |||
Własna | 735 kg | ||
Startowa | 880 kg | ||
Osiągi | |||
Prędkość maks. | 200 km/h | ||
Prędkość wznoszenia | 5,5 m/s | ||
Pułap | 7000 m | ||
Zasięg | 400 km | ||
Długotrwałość lotu | 1,7 h | ||
Dane operacyjne | |||
Uzbrojenie | |||
2 karabiny maszynowe LMG 08/15 kal. 7,92 mm – stałe, w górnej części kadłuba | |||
Użytkownicy | |||
Cesarstwo Niemieckie, Austro-Węgry, Polska | |||
Rzuty | |||
|
Fokker D.VII – niemiecki jednomiejscowy samolot myśliwski, zaprojektowany w drugiej połowie 1917 przez Antona Fokkera i Reinholda Platza w niemieckiej wytwórni lotniczej Fokker w Schwerinie. Myśliwiec powstał w oparciu o najlepsze rozwiązania konstrukcyjne i osiągnięcia techniki lotniczej zastosowane w samolotach zarówno niemieckich, jak i ententy, zwłaszcza francuskich. Prototyp samolotu otrzymał oznaczenie fabryczne V.11.
Historia
V.11 zbudowano w układzie dwupłata o grubym profilu płatów, które miały kształt prostokątny. Drewniane płaty były dwudźwigarowe – od krawędzi natarcia do pierwszego dźwigara kryte sklejką, w dalszej części płótnem. Lotki umieszczono tylko na górnym płacie i wyposażono je w kompensację aerodynamiczną. Płaty górny i dolny usztywniono rozpórkami o kształcie odwróconej litery „N”, a płat górny dodatkowo podparto dwiema parami zastrzałów. Kadłub był kratownicowy, spawany z rurek stalowych, pokryty z przodu – tam gdzie znajdował się silnik rzędowy – blachami aluminiowymi, w środkowej części, mieszczącej odkrytą kabinę, kryty sklejką, w tylnej płótnem. Usterzenie poziome i pionowe było skośne, a stery wysokości i kierunku miały kształt zbliżony do eliptycznego.
Prototyp V.11 ukończono i oblatano w styczniu 1918. Samolot był łatwy w pilotażu, nie wykazywał skłonności do wpadania w korkociąg, a z mocniejszym silnikiem BMW miał dobrą zwrotność, bardzo wysoki pułap lotu i prędkość. Po wprowadzeniu niezbędnych zmian, polegających między innymi na wydłużeniu kadłuba, samolot skierowano do produkcji seryjnej pod oznaczeniem Fokker D.VII. Był on wytwarzany w zakładach Fokker, jak i w wytwórni lotniczej Albatros oraz na licencji w austro-węgierskich zakładach MAG. Łącznie zbudowano ponad 4300 samolotów tego typu. Przez niektórych samolot (w wersji z silnikiem BMW) uznawany jest za najlepszy seryjny myśliwiec I wojny światowej.
Użycie
W lotnictwie niemieckim był on wprowadzany od momentu rozpoczęcia produkcji seryjnej. Po raz pierwszy w akcji bojowej został zastosowany na froncie zachodnim w maju 1918. Samoloty Fokker D.VII były używane również w lotnictwie austro-węgierskim.
W styczniu 1919 polskie oddziały wojskowe zdobyły na lotnisku Ławica w Poznaniu 3 samoloty myśliwskie Fokker D.VII. Dalsze 7 samolotów tego typu zmontowano w Poznaniu w latach 1919–1920 ze zdobytych podzespołów.
W Austrii i Niemczech w 1920 zakupiono 20 samolotów Fokker D.VII. W tym samym roku we Francji zakupiono kolejne 20 samolotów, które były zdobyczą wojenną. Sprowadzono je do Polski w 1921. Ogółem w lotnictwie polskim znalazło się 50 samolotów myśliwskich Fokker D.VII.
W latach 1919–1921 samoloty Fokker D.VII były na wyposażeniu: 13. i 15. eskadr myśliwskich, 6. eskadry wywiadowczej, Wyższej Szkoły Pilotów na Ławicy i Bazy Lotnictwa Morskiego w Pucku. Samoloty te brały udział w wojnie polsko-bolszewickiej w 1920. Po zakończeniu walk 8 samolotów Fokker D.VII było na wyposażeniu 111. eskadry myśliwskiej 3. pułku lotniczego i 2 egzemplarze w 115. eskadrze myśliwskiej 4. pułku lotniczego. Samoloty te zostały wycofane ze służby pod koniec 1926. Niezależnie od nich do 1932 samolotów D.VII używano w szkołach lotniczych, Centrum Wyszkolenia Oficerów Lotnictwa w Dęblinie oraz eskadrach treningowych 1., 3. i 4. pułku lotniczego.
Opis konstrukcji
Samolot Fokker D.VII był jednomiejscowym samolotem myśliwskim, dwupłatem o konstrukcji mieszanej, przeważnie drewnianej. Podwozie klasyczne – stałe. Napęd – 1 silnik rzędowy, śmigło dwułopatowe, drewniane. Uzbrojony był w 2 karabiny maszynowe LMG 08/15 kalibru 7,92 mm – stałe, w górnej części kadłuba.
Galeria
- Fokker D.VII
- Fokker D.VII w czasie wykonywania pętli
- Niemieckie Fokkery D.VII z szachownicami zdobyte przez Francuzów. Szachownice o nieznanych kolorach to indywidualne oznaczenia niemieckiego pilota, niemające związku z Polską
- Pułkownik pilot Jerzy Kossowski przed samolotem Fokker D.VII numer 18.7.
Linki zewnętrzne
- Fokker D.VII. Memorial Flight Association. [dostęp 2020-06-03]. (ang.).
- p
- d
- e
- p
- d
- e
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z aa ab ac ad ae af ag ah ai aj ak al am an ao ap aq ar as at au av aw ax ay az ba bb bc bd be bf bg bh bi bj bk bl bm bn bo bp bq br bs bt bu bv bw bx by bz ca cb cc cd ce cf cg ch ci cj ck cl cm cn co cp cq cr cs ct cu obcej produkcji lub konstrukcji, używane przez Wojsko Polskie
- Britannica: technology/Fokker-DVII
- SNL: Fokker_D.VII