Jak-14
Dane podstawowe | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Producent | Zakłady Lotnicze w Rostowie nad Donem, | ||
Konstruktor | Biuro konstrukcyjne Jakowlewa | ||
Typ | ciężki szybowiec desantowy | ||
Konstrukcja | górnopłat o konstrukcja drewnianej, podwozie – stałe | ||
Załoga | 2 | ||
Historia | |||
Data oblotu | 1949 | ||
Lata produkcji | 1950 – ? | ||
Dane techniczne | |||
Wymiary | |||
Rozpiętość | 26,15 m | ||
Długość | 18,44 m | ||
Powierzchnia nośna | 97,55 m² | ||
Masa | |||
Własna | 3095 kg | ||
Startowa | 6750 kg (maksymalna) | ||
Do lądowania | 3655 kg | ||
Dane operacyjne | |||
Przestrzeń ładunkowa | |||
do 3655 kg lub 35 żołnierzy z pełnym wyposażeniem o równoważnej masie | |||
Użytkownicy | |||
ZSRR, Czechosłowacja | |||
Rzuty | |||
|
Jak-14 (ros. Як-14) – radziecki ciężki szybowiec desantowy z okresu po II wojnie światowej.
Historia
Po zakończeniu II wojny światowej nastąpił rozwój wojsk powietrznodesantowych w ZSRR, w celu zwiększenia ich skuteczności rozpoczęto prace nad budową szybowców transportowych służących do przewozu sprzętu oraz żołnierzy. Wśród zamówionych projektów znalazł się średni szybowiec transportowy, którego opracowanie i budowę zlecono zespołowi kierowanemu przez Aleksandra Jakowlewa.
Opracowany przez Jakowlewa szybowiec otrzymał oznaczenie Jak-14 i został zbudowany w 1948 roku.
W 1949 roku został on oficjalnie zademonstrowany na święcie lotnictwa radzieckiego, a następnie wprowadzony do produkcji seryjnej. Zbudowano 413 szybowców tego typu.
Użycie
Szybowiec Jak-14 po rozpoczęciu produkcji seryjnej wszedł do użycia jednostek desantowych Armii Radzieckiej. W jednostkach tych służył do przewozu sprzętu np. armaty kal. 76 mm wraz z samochodem GAZ-67B czy działa samobieżnego ASU-57. Szybowiec Jak-14 był holowany przez samoloty Ił-12D. Szybowce były używane w jednostkach desantowych do końca lat pięćdziesiątych, gdy zaczęto je zastępować samolotami An-12, śmigłowcami Mi-4 i Mi-6.
W marcu 1954 roku użyto tych szybowców do dostarczenia sprzętu (w tym spychaczy) do arktycznej stacji badawczej SP-4 znajdującej się na krze w pobliżu Bieguna Północnego, jest to jedyny przypadek użycia szybowców do transportu w Arktyce.
Kilka szybowców Jak-14 otrzymało lotnictwo Czechosłowacji, gdzie nosiły one oznaczenie NK-14. Podobnie jak w ZSRR używano ich do końca lat 50.
Opis konstrukcji
Szybowiec Jak-14 był zbudowany w układzie zastrzałowego górnopłatu. Konstrukcja drewniana.
Kadłub o konstrukcji półskorupowej o prostokątnym przekroju poprzecznym. Ładownia była dostępna po odchyleniu w prawą stronę nosowej części kadłuba. Kabina załogi umieszczona była na grzbiecie kadłuba. Płat szybowca był trójdzielny, wyposażony w klapy tylne i lotki. Posiadał wzmocnienie w postaci pojedynczych zastrzałów.
Podwozie trójpodporowe, amortyzowane z przednim kółkiem.
Bibliografia
- Tadeusz Królikiewicz, Szybowce transportowe, wyd. MON, Warszawa 1985 ISBN 83-11-07162-4.
Linki zewnętrzne
- Zdjęcia
- p
- d
- e
|
- p
- d
- e
Samoloty myśliwskie | |
---|---|
Samoloty bombowe | |
Samoloty obserwacyjne rozpoznawcze i dowodzenia | |
Samoloty szturmowe | |
Samoloty szkolno-treningowe | |
Samoloty transportowe i szybowce desantowe | |
Śmigłowce | |
Prototypy i konstrukcje doświadczalne |
|