Jules Laroche

Data i miejsce urodzenia

4 listopada 1877
Paryż

Data i miejsce śmierci

13 lipca 1961
Dinard

dyrektor Departamentu Politycznego Ministerstwa Spraw Zagranicznych Republiki Francuskiej

Okres

od 1924
do 1926

Ambasador Republiki Francuskiej w Rzeczypospolitej Polskiej

Okres

od 26 czerwca 1926
do 29 maja 1935

Poprzednik

Hector André de Panafieu

Następca

Leon Noël

Ambasador Republiki Francuskiej w Królestwie Belgii

Okres

od 12 marca 1935
do październik 1937

Poprzednik

Paul Claudel

Następca

Paul Bargeton

Odznaczenia

Multimedia w Wikimedia Commons

Jules Laroche (ur. 4 listopada 1877 w Paryżu, zm. 13 lipca 1961 w Dinard) – francuski dyplomata, dyrektor Departamentu Politycznego Ministerstwa Spraw Zagranicznych Francji w latach 1924–1926, ambasador w Polsce od 26 czerwca 1926 do 29 maja 1935^[1]. Następca Hectora André de Panafieu.

Członek Komisji do Spraw Polskich na konferencji pokojowej w Paryżu^[2].

Laroche jest autorem pamiętników La Pologne de Pilsudski: souvenirs d'une ambassade 1926–1935 (pol. Polska lat 1926–1935: wspomnienia ambasadora francuskiego) wydanych w Paryżu w 1953, w których opisywał politykę zagraniczną II Rzeczypospolitej pod kierownictwem Józefa Piłsudskiego, widzianą oczami zagranicznego dyplomaty^[3].

Odznaczenia

Order Orła Białego (1935)
Odznaka Honorowa Polskiego Czerwonego Krzyża I stopnia (1935)^[4]

Przypisy

↑ Sebastian Drabik: Stosunki polsko-francuskie w roku 1936 – próba krótkiego zarysu w oparciu o „Diariusz” i „Teki” Jana Szembeka oraz wspomnienia „Dyplomata w Paryżu 1936–1939” Juliusza Łukasiewicza, ambasadora RP w Paryżu w latach 1936–1939. [dostęp 2010-01-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (19 grudnia 2013)]. (pol.).
↑ Piotr S. Wandycz, France and Her Eastern Allies, 1919-1925: French-Czechoslovak-Polish Relations from the Paris Peace Conference in Locarno, Minneapolis 1962, p. 35.
↑ Sygnatura publikacji na stronie Niemieckiego Instytutu Historycznego w Warszawie. [dostęp 2010-01-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (19 grudnia 2013)].
↑ Polski Czerwony Krzyż. Sprawozdanie za 1935. Warszawa: 1936, s. 11.

Przedstawiciele dyplomatyczni Francji w Polsce

I Rzeczpospolita	Gilles de Noailles (1573) Jean de Montluc (1573) Jean Choisnin (1574) Jacques de Faye (1575) baron de Charnacé (1629) Claude de Mesmes (1633) baron Claude de Rorté (1636) Charles de Bretagne-Dubois d’Avaugour (1640–1646) Renée Dubec Crespin (1644) wicehrabia Louis d'Arpajon (1648) Antoine de Lombres (1655–1665) Pierre de Bonzy (1664) Toussaint Forbin de Janson (1674) François-Gaston de Béthune-Sully (1676–1692) Robert Leroux d'Esneval (1692) Melchior de Polignac (1693–1696) de Forval (rezydent) i abbé de Castagneres de Chateauneuf (1697) Charles de Caradas (1700–1702) Jean Casimir Baluze (1702–1703) Jean Louis d’Usson de Bonnac (1707–1710) Jean Victor de Besenval (1710–1721) François Sanguin de Livry (1726) Michel (1728) markiz Antoine-Felix de Monti (1729–1736) Alphonse Marie Louis de Saint-Séverin (1744–1745) Charles-Hyacinthe, markiz Des Issards (1746–1752) Charles François de Broglie (1752–1756) Antoine-René de Voyer de Paulmy, markiz d’Argenson (1762–1764) Jean Antoine Monnet (1764) Louis Gabriel Conflans (1766) Jean-Claude Gérault i Wojciech Jakubowski (1766) Bonneau (1770–1787) Marie Louis Descorches (1791–1792) Bonneau (Chargé d’affaires) (1794)
Księstwo Warszawskie	Étienne Vincent (1807–1809) Jean-Charles Serra (1809–1811) Louis Pierre Édouard Bignon (1811) Dominique Dufour de Pradt (1812) Louis Pierre Édouard Bignon (1813)
Królestwo Polskie	Raymond Durand (1827–1837) Charles de Théis (1840)
II Rzeczpospolita	Eugène Pralon (1919) Hector André de Panafieu (1919–1926) Jules Laroche (1926–1935) Léon Noël (1935–1940) Emmanuel Lancial (1942–1944)
Polska Ludowa	Christian Fouchet (1944) Roger Garreau (1945) Jean Baelen (1947) Étienne Dennery (1950) Pierre de Leusse (1954) Éric de Carbonnel (1956) Étienne Burin des Roziers (1958) Pierre Charpentier (1962) Arnauld Wapler (1966) Augustin Jordan (1970) Louis Dauge (1973) Serge Boidevaix (1977) Jacques Dupuy (1980) Jean-Bernard Raimond (1982) Jean-François Noiville (1985) Claude Harel (1986)
Rzeczpospolita Polska	Claude Harel (do 1990) Alain Bry (1990–1994) Daniel Contenay (1994–1997) Benoît d’Aboville (1997–2002) Patrick Gautrat (2002–2004) Pierre Ménat (2004–2007) François Barry Delongchamps (2007–2012) Pierre Buhler (2012–2016) Pierre Lévy (2016–2019) Frédéric Billet (od 2019)