Strażnica KOP „Poluńce”
| Historia | |
| Państwo |
|
|---|---|
| Rozformowanie | 1939 |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | Poluńce[a] |
| Formacja | Korpus Ochrony Pogranicza |
| Podległość | Kompania graniczna KOP „Hołny Wolmera” do 1932 |
Strażnica KOP Poluńce – zasadnicza jednostka organizacyjna Korpusu Ochrony Pogranicza pełniąca służbę ochronną na granicy polsko-litewskiej.
Formowanie i zmiany organizacyjne
W lutym 1926, w składzie 6 Brygady Ochrony Pogranicza, został sformowany 24 batalion graniczny. W 1928 w skład batalionu wchodziło 12 strażnic[1]. W 1928 w kompanii KOP „Hołny Wolmera” funkcjonowała strażnica KOP „Poluńce”[2][b]. W latach 1932 – 1939 strażnica znajdowała się w strukturze 4 kompanii KOP „Puńsk”[3][4][5][6]. Strażnica liczyła około 18 żołnierzy i rozmieszczona była przy linii granicznej z zadaniem bezpośredniej ochrony granicy państwowej.
W 1932 obsada strażnicy zakwaterowana była w budynku prywatnym[3]. Strażnicę z macierzystą kompanią łączył trakt długości 7 km i droga polna długości 1,5 km[5].
Osobny artykuł: strażnice Korpusu Ochrony Pogranicza.
Służba graniczna
Podstawową jednostką taktyczną Korpusu Ochrony Pogranicza przeznaczoną do pełnienia służby ochronnej był batalion graniczny. Odcinek batalionu dzielił się na pododcinki kompanii, a te z kolei na pododcinki strażnic, które były „zasadniczymi jednostkami pełniącymi służbę ochronną”, w sile półplutonu. Służba ochronna pełniona była systemem zmiennym, polegającym na stałym patrolowaniu strefy nadgranicznej, wystawianiu posterunków alarmowych, obserwacyjnych i kontrolnych stałych, patrolowaniu i organizowaniu zasadzek w miejscach rozpoznanych jako niebezpieczne, kontrolowaniu dokumentów i zatrzymywaniu osób podejrzanych, a także utrzymywaniu ścisłej łączności między oddziałami i władzami administracyjnymi[7]. Strażnice KOP stanowiły pierwszy rzut ugrupowania kordonowego Korpusu Ochrony Pogranicza[8].
Strażnica KOP „Poluńce” w 1932 ochraniała pododcinek granicy państwowej szerokości 8 kilometrów od słupa granicznego nr 110 do 125[3], a w 1938 pododcinek szerokości 8 kilometrów 350 metrów od słupa granicznego nr 109 do 124[5].
Sąsiednie strażnice:
- strażnica KOP „Buraki” ⇔ strażnica KOP „Borysówka” – 1928[1]
- strażnica KOP „Krejwiany” ⇔ strażnica KOP „Borysówka” – 1932[3], 1934[4], 1938[5]
Uwagi
- ↑ wieś Poluńce, gmina Krasnowo, powiat suwalski, województwo białostockie
- ↑ W komunikacie dyslokacyjnym z 1929 strażnica nie występuje → Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 7/1929
Przypisy
- ↑ a b Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 5/1928.
- ↑ Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 11/1928.
- ↑ a b c d Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 7/1932.
- ↑ a b Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 50/1934.
- ↑ a b c d Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 81/1938.
- ↑ Szubański 2000 ↓, s. 88.
- ↑ Falkiewicz 1925 ↓, s. 3-4.
- ↑ Prochwicz, Konstankiewicz i Rutkiewicz 2003 ↓, s. 32.
Bibliografia
- Stanisław Falkiewicz: Korpus Ochrony Pogranicza. W pierwszą rocznicę objęcia służby na wschodniej granicy Rzeczypospolitej 1924-1925. 1925. [dostęp 2016-01-30].
- Jerzy Prochwicz, Andrzej Konstankiewicz, Jan Rutkiewicz: Korpus Ochrony Pogranicza 1924–1939. Barwa i Broń, 2003. ISBN 8390021794.
- Rajmund Szubański. Bataliony, kompanie, strażnice KOP-u. „Przegląd Historyczno-Wojskowy”. 3 (184), 2000. Warszawa: Dom Wydawniczy Bellona. ISSN 1640-6281.
- Komunikaty dyslokacyjne Korpusu Ochrony Pogranicza z lat 1927 (z uzupełnieniami i poprawkami), 1928, 1932, 1934 (z uzupełnieniami i poprawkami) i 1938 → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin.
- p
- d
- e
