Carlo Barberini
Kardynał prezbiter | |||
Kraj działania | |||
---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia | 1 czerwca 1630 | ||
Data i miejsce śmierci | 2 października 1704 | ||
Archiprezbiter bazyliki watykańskiej | |||
Okres sprawowania | 1667–2 października 1704 | ||
Prefekt Świętej Kongregacji Rozkrzewiania Wiary | |||
Okres sprawowania | 17 lipca 1698–2 października 1704 | ||
Wyznanie | katolicyzm | ||
Kościół | |||
Diakonat | 1 stycznia 1655 | ||
Prezbiterat | 18 września 1683 | ||
Kreacja kardynalska | 23 czerwca 1653 | ||
Kościół tytularny | S. Cesareo in Palatio (18 sierpnia 1653) | ||
|
Carlo Barberini (ur. 1 czerwca 1630 w Rzymie, zm. 2 października 1704 tamże) – włoski kardynał, syn księcia Palestriny Taddeo Barberiniego. Pochodził z tej samej rodziny co papież Urban VIII, był bratankiem kardynałów Francesco Barberini i Antonio Barberini.
Życiorys
Od 1646 przebywał wraz z ojcem i wujami na wygnaniu we Francji, albowiem papież Innocenty X (1644–1655) wszczął śledztwo przeciwko rodzinie Barberini o nielegalne wzbogacenie się kosztem majątku Stolicy Apostolskiej. Na wygnaniu tym zmarł ojciec Carla, Taddeo (24 listopada 1644). W 1648 Innocenty X ogłosił jednak amnestię dla Barberinich, a kilka lat później doszło do pełnego pojednania między nimi a papieżem i jego wpływową bratową Olimpią Maidalchini. W ramach tego pojednania Carlo uzyskał nominację kardynalską (23 czerwca 1653). W 1667 zastąpił swojego wuja Francesco Barberiniego na stanowisku archiprezbitera bazyliki watykańskiej. W 1698 został prefektem Świętej Kongregacji Rozkrzewiania Wiary (Propaganda Fide). Uczestniczył w konklawe 1655, 1667, 1669-70, 1676, 1689, 1691 i 1700, na tym ostatnim był poważnym kandydatem do tiary. W 1681 został mianowany protektorem Polski wobec Stolicy Apostolskiej. Zmarł w Rzymie w wieku 74 lat, jako archiprezbiter Świętego Kolegium.
Bibliografia
- The Cardinals of the Holy Roman Church
- p
- d
- e
Do roku 1378 |
| ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Wielka schizma |
| ||||||
Od 1415 |
|
- p
- d
- e