Dąbrowice

Ten artykuł dotyczy miasta. Zobacz też: inne znaczenia tej nazwy.
Dąbrowice
miasto w gminie miejsko-wiejskiej
Ilustracja
Ratusz dąbrowicki
Herb
Herb
Państwo

 Polska

Województwo

 łódzkie

Powiat

kutnowski

Gmina

Dąbrowice

Prawa miejskie

1455–1870, 2023

Burmistrz

Dorota Dąbrowska

Powierzchnia

18,49 km²

Populacja (31.12.2023)
• liczba ludności
• gęstość


951[1]
51,4 os./km²

Strefa numeracyjna

24

Kod pocztowy

99-352[2]

Tablice rejestracyjne

EKU

Położenie na mapie gminy Dąbrowice
Mapa konturowa gminy Dąbrowice, w centrum znajduje się punkt z opisem „Dąbrowice”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, w centrum znajduje się punkt z opisem „Dąbrowice”
Położenie na mapie województwa łódzkiego
Mapa konturowa województwa łódzkiego, blisko górnej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „Dąbrowice”
Położenie na mapie powiatu kutnowskiego
Mapa konturowa powiatu kutnowskiego, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Dąbrowice”
Ziemia52°18′49″N 19°05′02″E/52,313611 19,083889
TERC (TERYT)

1002034

SIMC

0562880

Urząd miejski
ul. Nowy Rynek 17
99-352 Dąbrowice
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa
BIP
Historyczny herb Dąbrowic
Fragment rynku dąbrowickiego

Dąbrowice – miasto w Polsce położone w województwie łódzkim, w powiecie kutnowskim, w gminie Dąbrowice. Siedziba gminy Dąbrowice.

Dąbrowice uzyskały lokację miejską przed 1455 rokiem[3]. Prawa miejskie utraciły 31 maja 1870[4], a odzyskały je 1 stycznia 2023 roku[5]. W latach 1867–1954 i od 1973 siedziba gminy Dąbrowice[6], a w latach 1954–72 gromady Dąbrowice[7].

Historia

Pod względem historycznym Dąbrowice leżą w dawnej ziemi łęczyckiej[8].

W końcu XVI wieku jako miasto królewskie w starostwie przedeckim[9] w powiecie łęczyckim województwa łęczyckiego[10]. Miasto prywatne Królestwa Kongresowego położone było w 1827 roku w powiecie orłowskim, obwodzie gostyńskim województwa mazowieckiego[11]. W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Dąbrowice. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa płockiego.

W 1507 w Dąbrowicach powstała rzymskokatolicka parafia św. Wojciecha[12].

Odzyskanie praw miejskich (2023)

W grudniu 2021 Rada Gminy podjęła decyzję o przeprowadzeniu konsultacji z mieszkańcami w sprawie wystąpienia z wnioskiem o przywrócenie Dąbrowicom (670 mieszkańców) statusu miasta, utraconego ukazem carskim z 1869. Konsultacje będą trwały miesiąc, od 20 stycznia 2022[13]. W konsultacjach na terenie całej gminy udział wzięło 638 spośród 1513 osób uprawnionych do głosowania (frekwencja wyniosła 42,2%). Za nadaniem Dąbrowicom statusu miasta oddano 590 głosów (92,5% ważnych głosów), przeciwko były 23 osoby (3,6%) i tyle samo głosujących wstrzymało się. W Dąbrowicach uprawnionych do głosowania było 700 mieszkańców, z czego 316 uczestniczyło w konsultacjach (frekwencja 45,15%). Za nadaniem statusu miasta było 278 głosujących (88% ważnych głosów), 17 było przeciw (5,4%), a 21 wstrzymało się od głosu (6,6%)[14]. Dnia 28.03.2022, podczas sesji Rady Gminy w Dąbrowicach, radni 15 głosami "za" podjęli uchwałę XL/226/2022 o wystąpieniu z wnioskiem o nadanie Dąbrowicom statusu miasta[15]. 1 stycznia 2023 doszło do przywrócenia statusu miasta[5].

Demografia

Dane z 31 grudnia 2023[1]:

Opis Ogółem Kobiety Mężczyźni
Jednostka osób % osób % osób %
Populacja 951 100 494 51,95 457 48,05

Integralne części miasta

Integralne części Dąbrowic[16][17]
SIMC Nazwa
0562896 Cieleburzyna
0562904 Działy
0562910 Dzięgost
0562927 Majdany
0562933 Piotrowo

Dąbrowice podzielone są na trzy sołectwa[18]:

  • Dąbrowice Pierwsze – obejmuje obszar południowy w widłach ulic Kłodawskiej i Cmentarnej, z Piotrowem;
  • Dąbrowice Drugie – obejmuje centrum Dąbrowic oraz obszar północno-zachodni w widłach ulic Sławińskiego i Kłodawskiej z Cieleburzyną;
  • Dąbrowice Trzecie – obejmuje obszar północno-zachodni w widłach ulic Sławińskiego i Wodnej, z Błoniem, Działami, Dzięgostem i Majdanami.

Zabytki

Według rejestru zabytków Narodowego Instytutu Dziedzictwa[19] na listę zabytków wpisane są obiekty:

Osoby związane z Dąbrowicami

  • Wojciech Nierychlewski – polski duchowny katolicki, błogosławiony Kościoła katolickiego.
  • Tadeusz Woźniak - wójt Gminy Dąbrowice w latach 1998-2005, poseł na Sejm V, VI, VII, VIII, IX Kadencji.

Zobacz też

Przypisy

  1. a b Ludność według płci i miast. GUS. [dostęp 2024-05-15].
  2. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 216 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22] .
  3. Robert Krzysztofik, Lokacje miejskie na obszarze Polski. Dokumentacja geograficzno-historyczna, Katowice 2007, s. 28-29.
  4. Postanowienie z 20 marca (1 kwietnia) 1870, ogłoszone 19 (31) maja 1870 (Dziennik Praw, rok 1870, tom 70, nr 241, str. 127)
  5. a b Dz.U. z 2022 r. poz. 1597.
  6. Uchwała Nr XIX/100/72 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Łodzi z dnia 9 grudnia 1972 w sprawie utworzenia gmin w województwie łódzkim (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Łodzi z dnia 20 grudnia 1972, Nr. 14, Poz. 185).
  7. Uchwała Nr 30/54 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Łodzi z dnia 4 października 1954 r. w sprawie podziału na nowe gromady powiatu kutnowskiego; w ramach Zarządzenia Nr Or. V-167/1/54 Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Łodzi z dnia 22 listopada 1954 r. w sprawie ogłoszenia uchwał Wojewódzkiej Rady Narodowej w Łodzi z dnia 4 października 1954 r., dotyczących reformy podziału administracyjnego wsi (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Łodzi z dnia 1 grudnia 1954 r., Nr. 11, Poz. 39)
  8. Maria Wierzbicka: Władysław Smoleński. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1980, s. 59, seria: Sylwetki Warszawskie. ISBN 83-01-00605-6. Cytat: Na przykładzie dziejów miasteczka Dąbrowice w ziemi łęczyckiej (rozprawa z 1905 r.) Smoleński ukazywał, jak w tym rolniczym miasteczku szlachta zamieszkiwała pospołu z mieszczaństwem, nierzadko obejmując urzędy miejskie ławników i radnych. (pol.).
  9. samo starostwo było starostwem grodowym województwa brzeskokujawskiego
  10. Województwo sieradzkie i województwo łęczyckie w drugiej połowie XVI wieku. Cz. 2, Komentarz, indeksy, Warszawa 1998, s. 65
  11. Tabella miast, wsi, osad Królestwa Polskiego, z wyrażeniem ich położenia i ludności, alfabetycznie ułożona w Biórze Kommissyi Rządowéy Spraw Wewnętrznych i Policyi. T. 1 : A-Ł, Warszawa 1827, s. 91.
  12. Parafia św. Wojciecha w Dąbrowicach – Diecezja Łowicz [online], diecezja.lowicz.pl [dostęp 2017-11-07] .
  13. Dąbrowice chcą odnowienia praw miejskich
  14. Wyniki Dąbrowice
  15. Uchwała
  16. Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  17. GUS. Rejestr TERYT
  18. Sołectwa w Gminie Dąbrowice
  19. NID, Rejestr zabytków nieruchomych, województwo łódzkie [online] [dostęp 2008-09-17] .

Linki zewnętrzne

  • Dąbrowice 1, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 932 .
  • p
  • d
  • e
Gmina Dąbrowice
Miasto
  • Dąbrowice
Wsie
Integralne
części wsi
Części miasta

Herb gminy Dąbrowice

  • p
  • d
  • e
Miasta
Gminy miejskie
Gminy miejsko-wiejskie
  • Dąbrowice
  • Krośniewice
  • Żychlin
Gminy wiejskie
  • Bedlno
  • Krzyżanów
  • Kutno
  • Łanięta
  • Nowe Ostrowy
  • Oporów
  • Strzelce

Herb powiatu kutnowskiego

  • p
  • d
  • e
Powiat kutnowski (1867–1975)
  • Siedziba powiatu – Kutno
Przynależność wojewódzka
Miasta
Gminy wiejskie
(1867–1954 i 1973–75)
  • Bedlno (1953–54 i 1973–75)
  • Błonie (1867–1953)
  • Chodów (1973–75)
  • Czerwonka (1953–54)
  • Dąbrowice (1867–1954 i 1973–75)
  • Dobrzelin (1870–74, 1926–54 i 1973–75)
  • Krośniewice (1870–1954 i 1973–75)
  • Krzyżanów (1973–75)
  • Krzyżanówek (1867–1954)
  • Kutno (1867–1954 i 1973–75)
  • Łanięta (1919–54 i 1973–75)
  • Mikstal (1867–1918)
  • Nowe Ostrowy (1973–75)
  • Oporów (1867–1954 i 1973–75)
  • Ostrowy (1953–54)
  • Plecka Dąbrowa (1867–1954)
  • Rdutów (1867–1953)
  • Sójki (1867–1953)
  • Strzelce (1953–54 i 1973–75)
  • Wojszyce (1867–1953)
  • Wroczyny (1867–70)
  • Żychlin (1867–70, 1874–1926 i 1973–75)
  • Żychlin (1870–74)
Gromady
(1954–72)
  • Bedlno (1954–72)
  • Biała (1961–72)
  • Bielawki (1956–68)
  • Byszew ( 1956–72)
  • Chodów (1968–72)
  • Cygany (1954–61)
  • Czerwonka (1954–68)
  • Dąbrowice (1954–72)
  • Długie (1954–68)
  • Dobrzelin (1954–72)
  • Emilianów (1954–59)
  • Gołębiew Stary (1954–68)
  • Gołębiewek Nowy (1954–61)
  • Kaszewy Kościelne (1954–61)
  • Krośniewice (1954–72)
  • Kruki (1954–61)
  • Krzyżanów (1954–72)
  • Kutno (1954–56)
  • Kutno (1961–68)
  • Kutno-Wschód (1968–72)
  • Kutno-Zachód (1968–72)
  • Łanięta (1954–72)
  • Mikstal (1954–68)
  • Miłonice (1954–68)
  • Mirosławice (1954–68)
  • Młogoszyn (1954–72)
  • Mnich (1954–59)
  • Nowa Wieś (1954–61)
  • Nowe (1954–72)
  • Odolin (1954–56)
  • Oporów (1954–72)
  • Ostrowy (1954–72)
  • Plecka Dąbrowa (1954–72)
  • Pniewo (1954–61)
  • Podczachy (1954–61)
  • Przyzórz (1954–68)
  • Rdutów (1954–68)
  • Ruszki (1954–59)
  • Siemianów (1954–68)
  • Sójki (1954–68)
  • Strzegocin ( 1956–72)
  • Strzelce (1954–72)
  • Śleszyn (1954–61)
  • Załusin (1956–72)
  • Zgórze (1954–59)
  • p
  • d
  • e
Miasta zdegradowane reformą carską z 1869–1870

Legenda: (1) w nawiasach podano okres praw miejskich; (2) wytłuszczono miasta trwale restytuowane; (3) tekstem prostym opisano miasta nierestytuowane, miasta restytuowane przejściowo (ponownie zdegradowane) oraz miasta niesamodzielne, włączone do innych miast (wyjątek: miasta połączone na równych prawach, które wytłuszczono); (4) gwiazdki odnoszą się do terytorialnych zmian administracyjnych: (*) – miasto restytuowane połączone z innym miastem (**) – miasto restytuowane włączone do innego miasta (***) – miasto nierestytuowane włączone do innego miasta (****) – miasto nierestytuowane włączone do innej wsi; (5) (#) – miasto zdegradowane w ramach korekty reformy (w 1883 i 1888); (6) zastosowane nazewnictwo oddaje formy obecne, mogące się różnić od nazw/pisowni historycznych.

Źródła: Ukaz do rządzącego senatu z 1 (13) czerwca 1869, ogłoszony 1 (13 lipca) 1869. Listy miast poddanych do degradacji wydano w 20 postanowieniach między 29 października 1869 a 12 listopada 1870. Weszły one w życie: 13 stycznia 1870, 31 maja 1870, 28 sierpnia 1870, 13 października 1870 oraz 1 lutego 1871 (Stawiski).