Pistyń

Pistyń
Пістинь
Ilustracja
Cerkiew Zwiastowania (Kościoła Prawosławnego Ukrainy)
Herb
Herb
Państwo

 Ukraina

Obwód

 iwanofrankiwski

Rejon

kosowski

Wysokość

400 m n.p.m.

Populacja (2001)
• liczba ludności


3921[1]

Nr kierunkowy

3478

Kod pocztowy

78633

Położenie na mapie obwodu iwanofrankiwskiego
Mapa konturowa obwodu iwanofrankiwskiego, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Pistyń”
Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy, po lewej znajduje się punkt z opisem „Pistyń”
Ziemia48°21′42″N 25°01′28″E/48,361667 25,024444
Multimedia w Wikimedia Commons

Pistyń (ukr. Пістинь) – wieś w rejonie kosowskim obwodu iwanofrankowskiego. Wieś liczy 3921 mieszkańców.

Historia

Założona w 1375 roku. Prywatna wieś szlachecka prawa wołoskiego Pystyń, położona była w ziemi halickiej województwa ruskiego[2]. W 1756 Pistyń otrzymał magdeburskie prawa miejskie.

Przez pewien czas podczas zaboru austriackiego jako miasteczko wchodził w skład obwodu, czyli cyrkułu kołomyjskiego[3]. Pod koniec XIX w. jego częścią była Wybranówka[4].

W 1776 r. Marianna Ponińska ufundowała w Pistyniu parafię rzymskokatolicką, wznosząc w latach 1770 - 1780 drewniany kościół pw. Trójcy Przenajświętszej. Do końca XIX posługę w nim pełnili ojcowie bernardyni[5].

W II Rzeczypospolitej miejscowość była siedzibą gminy wiejskiej Pistyń w powiecie kosowskim województwa stanisławowskiego i jednym z polskich znanych kurortów.

24 lipca 1943 r. nacjonaliści ukraińscy z OUN-UPA zamordowali ks. Józefa Grzesiowskiego, administratora tutejszej parafii[6]. 10 listopada i 24 grudnia 1944 r. zamordowali 46 Polaków. Spalili też kościół parafialny[7].

Urodzeni w Pistyniu

  • Jan Śliwiński (1844–1903) – organmistrz prowadzący we Lwowie w latach 1876-1903 największą wówczas firmę organmistrzowską w Galicji.
  • Jerzy Misiński (1892–1944) – kapitan Wojska Polskiego, lekkoatleta, działacz i dziennikarz sportowy

Przypisy

  1. Liczby ludności miejscowości obwodu iwanofrankowskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 5 grudnia 2001 roku. (ukr.).
  2. Grzegorz Jawor, Osady prawa wołoskiego i ich mieszkańcy na Rusi Czerwonej w późnym średniowieczu, Lublin 2000, s. 80.
  3. Hipolit Stupnicki: Galicya pod względem topograficzno-geograficzno-historycznym, skreślona przez Hipolita Stupnickiego: Z mapą. Lwów : Madfes i Bodek, 1869, s. 91—92.
  4. Wybranówka 3.) część Pistynia w pow. kosowskim, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIV: Worowo – Żyżyn, Warszawa 1895, s. 72 .
  5. PISTYŃ. Dawny kościół p.w. Trójcy Przenajświętszej (1770 - 1778). Iwano-Frankiwski obw., Kosowski r-n | Kościoły i kaplice Ukrainy [online], rkc.in.ua [dostęp 2023-04-21] .
  6. JÓZEF GRZESIOWSKI — MARTYROLOGIUM [online], www.swzygmunt.knc.pl [dostęp 2023-04-21] .
  7. HenrykH. Komański HenrykH., SzczepanS. Siekierka SzczepanS., EugeniuszE. Różański EugeniuszE., Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na Polakach w Województwie Stanisławowskim 1939-1946, Wrocław: ALTA 2, 2008, s. 282, ISBN 978-83-85865-13-1, OCLC 261139661 .

Linki zewnętrzne

  • Pistyń, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VIII: Perepiatycha – Pożajście, Warszawa 1887, s. 231 .
  • Pistyń, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 2: Januszpol – Wola Justowska, Warszawa 1902, s. 455 .
  • p
  • d
  • e
Powiat kosowski (1920–1939)
  • Siedziba powiatu – Kosów
Przynależność wojewódzka
Miasta / Prawa miejskie (1920–34 )
  • Kosów (od 1934)
  • Kuty
Miasteczka (1920–34)
  • Kosów ()
  • Pistyń
Gminy miejskie (1920–39 )
  • Kosów
  • Kuty
Gminy wiejskie zbiorowe
(1934–39 )
  • Hryniawa
  • Jasienów Górny
  • Kosów Stary
  • Kuty Stare
  • Pistyń
  • Rożnów
  • Sokołówka
  • Żabie
  • p
  • d
  • e
Miasta i miasteczka zdegradowane reformą gminną z 1933–1934

Legenda: (1) w nawiasach podano okres praw miejskich / praw miasteczka / praw osiedla; (2) wytłuszczono miasta/osiedla trwale restytuowane; (3) tekstem prostym opisano miasta nierestytuowane, miasta restytuowane przejściowo (ponownie zdegradowane) oraz miasta niesamodzielne, włączone do innych miast; (4) OTPosiedle typu miejskiego; (5) zastosowane nazewnictwo oddaje formy obecne, mogące się różnić od nazw/pisowni historycznych.

Gminy miejskie
  • Bnin (1395–1934)
  • Boćki (1509–1934)
  • Brzostek (1367–1934, od 2009)
  • Budzyń (1458–1934, od 2021)
  • Ciężkowice (1348–1934, od 2000)
  • Czarny Dunajec (1879–1896, 1925–1934, od 2023)
  • Dobrzyca (1440–1934, od 2014)
  • Gąsawa (1388–1934, od 2024)
  • Gębice (1425–1934)
  • Jagielnica (1518–1934)
  • Jaraczewo (1519–1934, od 2016)
  • Jazłowiec (1519–1934)
  • Kopanica (1450–1934)
  • Lanckorona (1366–1934)
  • Łohiszyn (1570–1934, od 1959OTP)
  • Mielnik (1440–1934)
  • Mieścisko (1474–1934, od 2024)
  • Narew (1529–1934)
  • Niżankowice (1431–1934, od 1940OTP)
  • Nowe Miasto nad Wartą (1283–1934)
  • Nowy Dwór (1578–1934)
  • Nowy Wiśnicz (1616–1934, od 1994)
  • Obrzycko (1458–1934, od 1990)
  • Odelsk (1546–1934)
  • Piaski (1775–1934)
  • Powidz (1243–1934)
  • Rogowo (1380–1580, 1672–1934)
  • Rostarzewo (1752–1934)
  • Rychtal (1294–1934, od 2024)
  • Ryczywół (1426–1934)
  • Rynarzewo (1299–1934)
  • Stara Sól (1557–1934, od 1940OTP)
  • Szereszów (1569–1934, od 1940OTP)
  • Święciechowa (1277–1934)
  • Ulanów (1616–1934, 1941–1945, od 1958)
  • Uście Solne (1616–1934)
  • Władysławów (1727–1870, 1919–1934)
  • Wojnicz (1369–1934, od 2007)
  • Zaniemyśl (1742–1934, 1940–1948)
Gminy wiejskie
z prawami miejskimi
Gminy wiejskie
z prawami miasteczka

Źródła: Dz.U. z 1933 r. nr 35, poz. 294, Dz.U. z 1934 r. nr 48, poz. 422, Dz.U. z 1934 r. nr 48, poz. 420, Dymitrow M., 2015, Pojęcie miejskości w świetle reformy gminnej w Polsce międzywojennej, [in] Krzysztofik R., Dymitrow M. (Eds), Degraded and restituted towns in Poland: Origins, development, problems / Miasta zdegradowane i restytuowane w Polsce. Geneza, rozwój, problemy, University of Gothenburg, Gothenburg, s. 61–63 / 65–115.